پایگاه اطلاع‌رسانی استاد مهدی طائب؛

پرسش شما: نفوذ یهودیان در تشکیلات مسیحیّت حقیقت است یا توهم؟

اگر پیامبر اسلام(ص) به قدس دست می‌یافت، یهود می‌بایست از حکومت جهانی چشم می‌پوشید، به همین دلیل خاکریز و سنگرهای یهودی، بنی قینقاع، بنی نضیر، بنی قریظه، خیبر و... در مدینه تا قدس ایجاد شد.

پس از شهادت رسول الله(صلی‌الله‌علیه‌وآله) یهودیان با مراجعه‌های متعدد به صاحبان قدرت تلاش تازه‌ای در راه ناکارآمد جلوه دادن اسلام داشتند، ولی تیر آن‌ها هر بار به وسیله امیرالمومنین(علیه‌السلام) به سنگ می‌خورد.

از آنجایی که آن حرکت‌‌ها باعث هرج و مرج در جامعه بود و با توسعه آن‌ها قطعاً تأثیرگذاری امام سجاد(علیه‌السلام) و ائمه(علیهم‌السلام) بعد از ایشان هم با مشکل جدی مواجه می‌گردید ایشان از قیام‌ها حمایت نکردند.

باید دید رفتار مختار چه میزان با این موازین و ملاک‌ها تطابق دارد؟ یا باید آنچه درباره قتل عام مختار نقل شده و مورد مدح قرار گرفته است، رد کنیم که در این صورت مثل گذشته شخصیت مختار برای ما مجهول باقی خواهد ماند و یا این‌که عملکرد مختار را رد کنیم و این رفتار او را غیر مطابق با ملاکات و مبانی شرع بدانیم.

با توجه به نقشه سکونت یهودیان در حجاز، آن‌ها از مدینه تا دیوار قدس را خاکریز زده و استحکامات نظامی فوق العاده و موانعی عظیم در این مسیر فراهم آورده بودند.

یهودیان در انتقال قدرت به معاویه نیز تلاش می‌کردند. کعب‌الاحبار با این‌که در نزد برخی از سران صحابه جایگاه خاصی داشت، ولی با سخنان خود چنان در آن‌ها نفوذ کرده بود که با صراحت معاویه را به عنوان حاکم بعد از خلیفه سوم معرفی می‌کرد.

با مسئله دار شدن کوفه بلافاصله عبیدالله با تمام کسانی که مخالفت خود را بر ضد او و خلافت یزید ابراز کردند، به مقابله برخاست و آن‌ها را دستگیر کرد و به زندان فرستاد و سعی کرد اوضاع را در کوفه آرام نگه دارد.

برخلاف این تصور که سازمان شیعه که در دوران امام باقر(ع) و امام صادق(ع) قوت گرفت، زمان پایه گذاری این سازمان قدرتمند مربوط به دوران امام سجاد(ع) است.

در روز عاشورا همه کسانی که به میدان کربلا آمده‌اند، همگی از رفتار و برنامه امام حسین(علیه‌السلام) شکل گرفتند.

هرچه دستگاه بنی امیه در بیست سال بر ضد علی بن ابی طالب(علیه‌السلام) و اهل‌بیت گفته بود، ولی با شب و روز عاشورا همه باطل شد.

دستگاه خلافت بنی‌امیه و عقبه‌های آنان و وابستگان به سازمان یهود آنقدر در باب عطش عثمان تبلیغ کرده بودند که در اینجا خود عبیدالله هم بازی خورد و فرمان داد که آب را بر امام(علیه‌السلام) ببندند.

سیدالشهدا(علیه‌السلام) به خوبی با وضعیت روانی مردم کوفه آشنا بودند و می‌دانستند که هیچ نیرویی برای گرفتن حکومت مهیا نیست، قطعاً به چنین قصدی(حکومت) هم به کوفه نرفتند.

هدف بلند دیگری که سید الشهدا(علیه‌السلام) در حرکت و قیام آن را دنبال می‌کردند، شکستن این سد مظلومیت خودساخته عثمان بود تا مردم را متوجه نمایند که ظالم کیست و مظلوم کدام است؟ کسانی که آب را بر عثمان بسته بودند.

اگر آمار کوفیان شرکت کننده در کربلا صحیح باشد و ۳۰ هزار نفر برای مقابله با سید‌الشهدا(علیه‌السلام) آماده باشند، معلوم می‌شود که بسیاری از مردم کوفه برای جنگ نهایی نیامده‌اند.

حرکت امام حسین(علیه‌السلام) به گونه‌ای آغاز شد که هیچ امری بر کسی مخفی نماند و همه مردم متوجه حرکت سیدالشهدا(علیه‌السلام) بودند، زیرا باید این حرکت کاملاً فریادگرانه و علنی باشد و هیچ نقطه مخفی در آن وجود نداشته باشد(تبلیغ گونه باشد).

ابوسفیان ارتباط تنگاتنگی با یهود داشت و در بسیاری از اقدامات خود علیه رسول الله(ص)، از کمک و همفکری یهود بهره می‌برد.

حتی یکی از ابزارها آزردن پیامبر(ص) و فاطمه زهرا(س) نکوهش خدیجه(س) بود که نشان می‌دهد دستی در کار بوده تا حضرت خدیجه(س) را تحقیر کند. بنابراین این نقل که ایشان دو بار ازدواج کرده بود از جعلیات است.

در مورد این گروه از مردم کوفه که مردم کوچه و بازار هم هستند و «قشر خاکستری جامعه» نامیده می‌شوند، باید توجه داشت که معمولاً انسان‌های فهیم و با بصیرتی نبودند و همواره با قدرت تصمیم می‌گرفتند و بر مدار قدرت می‌چرخیدند.

اسید در زمان عمر، در ماجرای جابیه و فتح بیت‌المقدس شرکت داشت. سال مرگ او را ۲۰ یا ۲۱ قمری دانسته‌اند. عمر بر او نماز خواند و وی را در بقیع دفن کرد.

لذا مردم کوفه را می‌توان در تحولات منتهی به حادثه عاشورا و حرکت سیدالشهدا(علیه‌السلام) به سه دسته تقسیم کرد.

پس از مرگ ابوعبیده جراح، خلیفه دوم می‌گفت «اگر ابوعبیده زنده بود، او را خلیفه قرار می‌دادم و با هیچ کس مشورت نمی‌کردم.»

امام کاظم(علیه‌السلام) حرکت علمی سازمان شیعه را به اوج خود رساندند و رسماً سازمان وکالت را راه‌اندازی کردند و وکلای خودشان را به اطراف فرستادند و مردم هم وجوهاتشان را از طریق وکلا برای حضرت(علیه‌السلام) ارسال می‌کردند

یزید تصمیم داشت مسئله امام حسین(علیه‌السلام) را در مکه و با کشتن ایشان در موسم حج تمام کند و برنامه ریزی او برای مقابله با آن حضرت در مکه انجام گرفته بود و دیگر نیازی به جابجایی نعمان و فرستادن عبیدالله به کوفه نبوده است.

خالد بعد از شهادت رسول‌الله(صلی‌الله‌علیه‌وآله) از حامیان سرسخت ابوبکر بود. به همین سبب نزد او جایگاه والایی داشت و همواره تحت حمایت وی بود.