هدف بلند دیگری که سید الشهدا(علیه‌السلام) در حرکت و قیام آن را دنبال می‌کردند، شکستن این سد مظلومیت خودساخته عثمان بود تا مردم را متوجه نمایند که ظالم کیست و مظلوم کدام است؟ کسانی که آب را بر عثمان بسته بودند.

پایگاه اطلاع‌رسانی استاد مهدی طائب؛ دومین هدفی که امام حسین(علیه‌السلام) در حرکتشان به دنبال آن بودند، شکستن سد مظلومیت عثمان بود؛ سدی که معاویه ایجاد کرده بود تا در پناه آن هر جنایتی را مرتکب شود، همان مظلومیتی که بعد از قتل عثمان با بردن پیراهن خونین او به شام و با ساختن داستان‌های جعلی فراوان با عنوان بستن آب بر روی خانه عثمان، آن هم به دست علی‌بن ابی‌طالب(علیه‌السلام) ایجاد شده بود.

در حالی که در آن زمان اصلا آبی بسته نشد و هرگز عطش در خانه عثمان به وجود نیامد. اوج بستن آب مورد ادعای آنان که هیچ دلیلی هم در اثبات آن وجود ندارد یک ساعت بود که آن هم با دخالت امیرالمومنین علی(علیه‌السلام) رفع شد. اما برای همین مسئله معاویه و دستگاه خلافت بنی امیه ده‌ها و صدها مرثیه و روضه عطش سرودند و در بالای منابر خواندند، آن هم به گونه‌ای که مردم شام و اطراف آن پای منبرها زار زار گریه می‌کردند.

آن‌ها این عملیات روانی را بر ضد امام علی(علیه‌السلام) و در اذهان مردم شام آن قدر تکرار کردند و آن قدر ادامه دادند تا جایی که معاویه موفق شد با پیراهن خونین عثمان و سوار بر موج عاطفه، مردم شام را در مصاف با علی(علیه‌السلام) در صفین به میدان بیاورد.

در شام، تمام خطبای جمعه و جماعت، مامور بودند در خطبه‌های خود برای عثمان روضه بخواند و بعد از روضه، علی(علیه‌السلام) را لعن نمایند؛ بنابراین لعن بر ابوتراب و بیان فضائل عثمان و روضه برای او در شام مرسوم شده بود و معاویه هم مرتب پول می‌داد تا روضه بسازند؛ بنابراین معاویه موفق شده بود از عثمان، مقتول و مظلومی بسازد که قاتل وی علی بن ابیطالب(علیه‌السلام) و یاران او بودند.

هرجا هم که اثری از امیرالمومنین(علیه‌السلام) و یاران ایشان دیده می‌شد، قاتل عثمان یا حامی قاتلان عثمان و مهدور الدم به شمار می‌رفت که باید مجازات و زندانی می‌گشت. سد این مظلومیت برای جنایات فراوان بنی امیه تنها به شام خلاصه نمی‌شد، بلکه تمام جنایاتی که زیاد بن ابیه که در کوفه و عمال معاویه در یمن و سایر مناطق انجام می‌دادند، همه در پوشش مظلومیت عثمانی بود که به این ظلم‌ها مقبولیت بخشیده بود و این سد باید شکسته می‌شد تا مردم بتوانند واقعیت‌های پشت پرده معاویه و دستگاه خلافت بنی امیه را مشاهده کنند.

به همین جهت هدف بلند دیگری که سید الشهدا(علیه‌السلام) در حرکت و قیام آن را دنبال می‌کردند، شکستن این سد مظلومیت خودساخته عثمان بود تا مردم را متوجه نمایند که ظالم کیست و مظلوم کدام است؟ کسانی که آب را بر عثمان بسته بودند چه کسانی بودند و چه کسی آب آورد و راه آوردن آب را به خانه عثمان باز کرد. اگر این سد دروغین مظلومیت خود ساخته شکسته نمی‌شد کماکان خطر نابودی، اسلام را تهدید می‌کرد؛ بنابراین دومین هدف امام حسین(علیه‌السلام) شکستن این سد بود.

از این‌رو سیدالشهدا(علیه‌السلام) از ابتدا، حرکتشان را توأم با نوعی مظلومیت قرار دادند و به گونه‌ای عمل کردند که مظلومیت ایشان و خاندانش در منظر و مرأی مردم جلوه کند و این در تمام مسیر به عیان دیده می‌شد.

از همین رو هنگام خروج از مکه را روز ترویه قرار دادند؛ روزی که همه منتظرند با امام حسین(علیه‌السلام) احرام ببندند و اعمالشان را با آن حضرت آغاز کنند، ولی دیدند که ایشان بار بستند و زن و بچه‌ها را سوار کردند و عازم سفر بودند، لذا به همین دلیل حضرت(علیه‌السلام) برای شکستن آن سد مظلومیت خود ساخته برای چگونگی خروج خود و اهل بیتشان(علیهم‌السلام) از مکه به گونه‌ای برنامه‌ریزی نمودند تا خروج حضرت(علیه‌السلام) از مکه توأم با مظلومیت باشد و در حرکت کاروان به سمت کوفه هم سیدالشهدا(علیه‌السلام) نه تنها به افشاگری ادامه دادند بلکه به گونه‌ای هم حرکت کردند که مظلومیت از این قافله ببارد.

بدین ترتیب امام حسین(علیه‌السلام) به گونه‌ای حرکت کاروان را مظلومانه برنامه‌ریزی کردند تا آرام آرام مظلومیت ساختگی عثمان فراموش شود و مظلومیت سیدالشهداء(علیه‌السلام) و اهل‌بیت ایشان جای آن را بگیرد و به گونه‌ای در مسیر حرکت کرده‌اند که هیچ امری نیز در حرکت ایشان مخفی نماند تا آنجا که سرانجام این کاروان به کربلا رسید.

منبع: کتاب ثاقب جلد 1، نگاهی تحلیلی به تاریخ صدر اسلام، مؤلف حجت‌الاسلام والمسلمین طائب، تحقیق و نگارش محمدمهدی حامدی، چاپ اول سال 95، انتشارات رشید، صص83-87(تلخیص)