اسید در زمان عمر، در ماجرای جابیه و فتح بیت‌المقدس شرکت داشت. سال مرگ او را ۲۰ یا ۲۱ قمری دانسته‌اند. عمر بر او نماز خواند و وی را در بقیع دفن کرد.

پایگاه اطلاع‌رسانی استاد مهدی طائب؛ اُسَید بن حُضَیر بن سِماک از بزرگان قبیله اوس بود. پدرش حضیر الکتائب، در جاهلیت از بزرگان یثرب و رئیس قبیله اوس بود. او در یکی از جنگ‌های بین اوس و خزرج کشته شد و اسید به جایش نشست.(۱)

وی دو سال پیش از هجرت پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) به مدینه، به دست مصعب بن عمیر، فرستاده و مبلغ پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) به مدینه اسلام آورد.(۲) با این حال وی در جنگ بدر حضور نداشت(۳) و بدین جهت سخت پشیمان شد.

طبق برخی گزارش‌ها، وی شهادت عامری بن اکوع در جنگ خیبر را تباه خواند. وقتی این سخن به اطلاع پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) رسید فرمودند: «هر کس این سخن را گفته، یاوه گفته است؛ چراکه برای عامر بن اکوع دو پاداش است که او در حال جهاد کشته شد و او در آب‌های بهشت همچون آبزیان شنا می‌کند.»(۴)

وی از کسانی است که پس از پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) در سقیفه بنی ساعده، به جهت مخالفت با پیشنهاد خلافت سعد بن عباده خزرجی، جانب ابوبکر را گرفت و در به خلافت رسیدن وی نقش موثری داشت.(۵)

از نخستین کسانی بود که با او بیعت کرد(۶) و بدین ترتیب با خلافت امیر مومنان، علی(علیه‌السلام) مخالفت کرد.(۷) از این‌‌رو ابوبکر به او احترام می‌گذاشت و با او مشورت می‌کرد و هیچ کس را بر او مقدم نمی‌داشت.(۸)

بنا به گزارش‌هایی پس از آنکه علی(علیه‌السلام) و برخی از مهاجران و انصار نسبت به بیعت با ابوبکر اعتراض کرده و در خانه حضرت فاطمه(سلام‌الله‌علیها) تحصن کردند، اسید همراه گروهی برای گرفتن بیعت نزد آنان آمده(۹) و آن‌ها را تهدید کردند که در صورت خودداری از بیعت با ابی بکر، خانه را آتش خواهند زد.(۱۰)

ابوبکر پیش از مرگش، با اسید در مورد خلیفه بعد از خود مشورت کرد و وی عمر بن خطاب را شایسته‌ترین فرد برای خلافت معرفی کرد(۱۱) و در مورد او گفت: «من او را برگزیده‌ترین اشخاص پس از تو می‌دانم، او در قبال کار خوب راضی است و در قبال کار ناپسند خشمگین و آنچه در نهان دارد بهتر از آن است که آشکار می‌سازد و هیچکس تواناتر از او، امر خلافت را بر عهده نمی‌گیرد.»(۱۲)

اسید در زمان عمر، در ماجرای جابیه(۱۳) و فتح بیت‌المقدس(۱۴) شرکت داشت. سال مرگ او را ۲۰ یا ۲۱ قمری دانسته‌اند.(۱۵) عمر بر او نماز خواند و وی را در بقیع دفن کرد.(۱۶) طبق برخی نقل‌ها، وقتی آیه: «وَیَسْأَلُونَکَ عَنِ الْمَحِیضِ ۖ قُلْ هُوَ أَذًى فَاعْتَزِلُوا النِّسَاءَ فِی الْمَحِیضِ ۖ وَلَا تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّىٰ یَطْهُرْنَ؛ از تو درباره عادت ماهانه(زنان) می‌پرسند، بگو: آن رنجی است، پس هنگام عادت ماهانه از(آمیزش با) زنان کناره گیری کنید و به آنان نزدیک نشوید تا پاک شوند.»(۱۷) نازل شد، اسید بن حضیر پس از نزول این آیه و هنگامی که شنید یهودیان، پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) را به جهت مخالفت با احکامشان نکوهش می‌کنند، نزد پیامبر آمد و با نقل سخن یهود پرسید: «آیا با زنان در حال حیض هم بستر نشویم؟» پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) از سخن یهود برآشفت.(۱۸)

منبع: دشمن شدید، دفتر دوم(برگرفته از دروس تاریخ تطبیقی استاد مهدی طائب) به کوشش سید محمدمهدی حسین پور و مجتبی رضایی، چاپ اول، بهار 98، انتشارات شهید کاظمی، ص195-197

پی نوشت؛

1 – تاریخ دمشق، ج9، ص79

2 – ابن سعد، محمد، طبقات الکبری، ج3، ص604

3 – ابن هشام، السیره النبویه، ج1، ص8

4 – ابن سعد، طبقات الکبری، ج4، ص275

5 – اسدالغابه، ج1، ص112

6 – تاریخ یعقوبی، ج2، ص124

7 – متنهی المقال، ص60

8 – اسدالغابه، ج1، ص112

9 – شرح نهج البلاغه، ج6، ص11

10 – المسترشد، ص378

11 – تاریخ الاسلام، ج1، ص211

12 – ابن سعد، طبقات الکبری، ترجمه، ج3، ص172

13 – تهذیب الکمال، ج3، ص247

14 – همان

15 – الاستیعاب، ج1، ص186

16 – همان

17 – بقره، 222

18 – التفسیر الکبیر، ج6، ص63