دستگاه خلافت بنی‌امیه و عقبه‌های آنان و وابستگان به سازمان یهود آنقدر در باب عطش عثمان تبلیغ کرده بودند که در اینجا خود عبیدالله هم بازی خورد و فرمان داد که آب را بر امام(علیه‌السلام) ببندند.

پایگاه اطلاع‌رسانی استاد مهدی طائب؛ تاثیر حرکت امام(علیه‌السلام) و اهل‌بیت ایشان آن هنگامی به اوج رسید که عبیدالله دستور داد آب را از دسترس امام(علیه‌السلام) و خاندانشان دور نگه دارند. او به همین منظور در نامه‌ای به عمر سعد نوشت که: اما بعد، میان حسین(علیه‌السلام) و یارانش و آب مانع شو و قطره‌ای از آن نچشند، همانگونه که با پرهیزکار پاک مظلوم، امیرمومنان عثمان بن عفان کردند.(۱)

این در حالی است که عبیدالله بن زیاد خودش هم نمی‌فهمید که با این فرمان چه کرد. او متوجه نبود که اگر او و یزید در مصدر ریاست و خلافت نشسته‌اند همه در پناه سد مظلومیت خودساخته قطع آب بر خانه عثمان بود.

دستگاه خلافت بنی‌امیه و عقبه‌های آنان و وابستگان به سازمان یهود آنقدر در باب عطش عثمان تبلیغ کرده بودند که در اینجا خود عبیدالله هم بازی خورد و فرمان داد که آب را بر امام(علیه‌السلام) ببندند و به آن‌ها تشنگی بدهند تا آن‌ها هم با تحمل رنج تشنگی، رنج تشنگی عثمان را به یاد بیاورند.

أثرات این تبلیغات وسیع به حدی بود که همه و حتی خودشان هم این دروغ را به گونه‌ای باور کرده بودند که کسی پیدا نمی‌شود که به او بگوید: تو دیگر چرا باور کرده‌ای تو که می‌دانی این مطلب دروغ است؟

لذا در این صحنه هم عبیدالله بن زیاد بازی خورد یا خدا عقل را از او گرفته بود و نمی‌فهمید که نباید سد عطش عثمان را شکست که اگر این سد شکسته شود خودشان گرفتار می‌شوند.

آن‌ها حتی فراموش کردند که اگر با حسین بن علی(علیه‌السلام) این‌گونه برخورد می‌کنند و عده‌ای هم آنان را کمک می‌نمایند باز هم به‌خاطر سد عطش خودساخته خودشان است. اما این را نفهمیدند و دستور دادن آب را روی امام(علیه‌السلام) و اهل‌بیت ایشان ببندند.

لذا از روز دومی که امام(علیه‌السلام) به کربلا رسیدند و از طرف یزید نامه رسید که ایشان را در همان جا نگه دارند، مسئله آب و آوردن آب باعث درگیری بین طرفین گشت و امام(علیه‌السلام) در هر نوبت برای آوردن آب مبتلا به جنگ و درگیری با آن‌ها بودند و در اینجاست که هر نفری که از سپاه عبیدالله به کوفه می‌رفت و برمی‌گشت درگیری را در تامین آب مشاهده و نقل می‌کرد و به دنبال همین نقل‌ها مرتب این سوال برای آن‌ها مطرح بود این‌ها که زن و بچه دارند(دختربچه‌ها در قافله حضرت(علیه‌السلام) زیاد بودند) چرا نمی‌گذرند آب به آن‌ها برسد؟

مسئله آب و جریان عطش از روز هفتم با رسیدن دستور مبنی بر این‌که نسبت به تهیه آب توسط یاران سیدالشهدا(علیه‌السلام) از طرف سپاه ابن زیاد سخت گیری بیشتری صورت بگیرد، تشدید می‌شود.

وقتی علت این کار را پرسیدند، جواب شنیدند که این امر به خاطر آن است که آنان از خاندانی هستند که آب را بر خانه عثمان بستند و ما داریم تلافی می‌کنیم.

از آن طرف هم وقایع نگاران(۲) واقعه کربلا، اقدام سپاه عبیدالله را در بستن آب روی اهل‌بیت(علیهم‌السلام) و روضه‌های عطش نوشته‌اند و نقل می‌کنند، نه آن که شیعه گفته باشد.

تاریخ طبری(۳) از قول وقایع نگاران می‌نویسد و این حادثه به قدری بزرگ و علنی و آشکار بود که همه وقایع نگاران آن را ثبت کردند و خودشان مسئله آب و عطش اهل‌بیت سیدالشهدا(علیه‌السلام) را از روز هفتم تا روز عاشورا نوشته و نقل کرده‌اند.

منبع: کتاب ثاقب جلد 1، نگاهی تحلیلی به تاریخ صدر اسلام، مؤلف حجت‌الاسلام والمسلمین طائب، تحقیق و نگارش محمدمهدی حامدی، چاپ اول سال 95، انتشارات رشید، صص95-97

پی نوشت؛

1 – تاریخ طبری، ج5، ص412

2 – در تمامی جنگ‌ها وقایع نگاران رسمی برای ثبت وقایع جنگ حضور داشتند.

3 – تاریخ طبری، ج2، ص412