پایگاه اطلاع‌رسانی استاد مهدی طائب؛ پرسش شما: مدیریت میدان عاشورا به دست سیدالشهدا(ع) صورت می‌گرفت یا به دست دشمن؟

سیدالشهدا(علیه‌السلام) به خوبی با وضعیت روانی مردم کوفه آشنا بودند و می‌دانستند که هیچ نیرویی برای گرفتن حکومت مهیا نیست، قطعاً به چنین قصدی(حکومت) هم به کوفه نرفتند.

نهضت حسینی مربوط به عصر و زمان خویش نیست، بلکه مکتبی است برای بشر که در مقابل نظام‌های فاسد و مستبد که هر نوع آزادی را از انسان‌ها سلب می‌کنند، دست روی دست نگذارند و به مبارزه عدالت‌طلبانه در راستای احقاق حقوق انسان‌ها برخیزند و خدا با آن‌هاست.

هدف بلند دیگری که سید الشهدا(علیه‌السلام) در حرکت و قیام آن را دنبال می‌کردند، شکستن این سد مظلومیت خودساخته عثمان بود تا مردم را متوجه نمایند که ظالم کیست و مظلوم کدام است؟ کسانی که آب را بر عثمان بسته بودند.

پایگاه اطلاع‌رسانی استاد مهدی طائب؛ پرسش شما: وضعیت و موقعیت استقرار اردوگاه سیدالشهدا(ع) در کربلا چگونه بوده است؟

پایگاه اطلاع‌رسانی استاد مهدی طائب؛ پرسش شما: آیا امام حسین(ع) با سیراب کردن سپاه حر اهداف خاصی را دنبال می‌کردند؟

اگر آمار کوفیان شرکت کننده در کربلا صحیح باشد و ۳۰ هزار نفر برای مقابله با سید‌الشهدا(علیه‌السلام) آماده باشند، معلوم می‌شود که بسیاری از مردم کوفه برای جنگ نهایی نیامده‌اند.

تقسیم‌بندی‌های مختلفی درباره تعداد یاران و شهدای عاشورا در کتاب‌ها و سخنرانی‌های مختلف انجام شده است.

پایگاه اطلاع‌رسانی استاد مهدی طائب؛ پرسش شما: آیا امام حسین(ع) تعمداً سرزمین کربلا را برای حادثه عاشورا انتخاب کردند؟

حرکت امام حسین(علیه‌السلام) به گونه‌ای آغاز شد که هیچ امری بر کسی مخفی نماند و همه مردم متوجه حرکت سیدالشهدا(علیه‌السلام) بودند، زیرا باید این حرکت کاملاً فریادگرانه و علنی باشد و هیچ نقطه مخفی در آن وجود نداشته باشد(تبلیغ گونه باشد).

پایگاه اطلاع‌رسانی استاد مهدی طائب؛ پرسش شما: امام حسین(ع) پیش از عاشورا چه اقداماتی را برای نشان دادن چهره ظالم حکومت انجام دادند؟

پایگاه اطلاع‌رسانی استاد مهدی طائب؛ پرسش شما: آیا اهل‌بیت(علیهم‌السلام) با حاکمان زمان خود بیعت کردند؟

پایگاه اطلاع‌رسانی استاد مهدی طائب؛ پرسش شما: چرا عبدالله‌بن‌جعفر به امام حسین(ع) توصیه کرد به کربلا نروند؟

لذا مردم کوفه را می‌توان در تحولات منتهی به حادثه عاشورا و حرکت سیدالشهدا(علیه‌السلام) به سه دسته تقسیم کرد.

یزید تصمیم داشت مسئله امام حسین(علیه‌السلام) را در مکه و با کشتن ایشان در موسم حج تمام کند و برنامه ریزی او برای مقابله با آن حضرت در مکه انجام گرفته بود و دیگر نیازی به جابجایی نعمان و فرستادن عبیدالله به کوفه نبوده است.

مسلم که فردی بسیار زیرک بود ابتدا پنهانی و به صورت فردی ناشناخته و در زمانی که نعمان بن بشیر والی کوفه بود وارد آن شهر شد و با توجه به فرمان امام حسین(علیه‌السلام) صرفاً در صدد ارتباط گیری با بزرگان شیعه در کوفه برای ساماندهی ایشان برآمد.

در طول ۱۱ سال به قدری روایت‌های کمی از امام حسین(ع) نقل شده است که شاید از عدد انگشتان یک دست تجاوز نکند و هیچ سخنرانی علنی و یا گفتگوی آشکاری را نمی‌توان در این دوره خفقان از حضرت پیدا کرد.

نتیجه فعالیت حسنین(ع) را می‌توان در یک جمله خلاصه کرد: زمینه سازی حادثه کربلا و قبول آن از سوی جامعه. این فعالیت‌ها مقدمه و زمینه ساز حادثه عظیم عاشورا بود؛ حادثه‌ای که از سوی مردم پذیرفته شد و منشا و مبنای تحولات بعدی قرار گرفت.

سیر به قدرت رسیدن معاویه و امتداد و فرجام او، نمونه روشن و واضحی برای شناخت این مانع است. حکومت معاویه مولد سقیفه است. روزی که او از سوی خلیفه دوم به عنوان فرماندار شام انتخاب می‌شود، حدود ۴۰ سال سن دارد.

اشعث خباثت را تا جایی پیش برد که حتی امام را تهدید به مرگ کرد و در توطئه شهادت آن حضرت به دست ابن ملجم نیز دست داشت. فرزندان اشعث نیز مانند خودش دشمن اهل‌بیت علیهم‌السلام بوده‌اند.

حرکتی که حضرت ابراهیم(ع) شروع کرده بود، باید جهانی ‌شده و گسترش پیدا می‌کرد؛ به همین جهت از خداوند برای خودش جانشین خواست که خدایا! به من ذریه‌ای بده که این حرکت را ادامه دهد.

پایگاه اطلاع‌رسانی استاد مهدی طائب؛ پرسش شما: آیا شمر بن ذ‌ی‌الجوشن مسلمان، قاری قرآن و جانباز بوده است؟

قیام سیدالشهدا (ع) علاوه بر این‌که حرکتی علیه جبهه خارجی و بیرونی، یعنی دستگاه خلافت فاسد بود، مبارزه با جبهه درونی، یعنی روحیه راحت‌طلبی فسادپذیر هم بود.