-
شنبه, ۱۲ مهر ۱۳۹۹، ۰۵:۰۴ ب.ظ
-
۹۰۷
حضرات آیات مکارم شیرازی، نوری همدانی و علوی گرگانی در پاسخهای جداگانه به استفتایی درباره عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی پاسخ دادند.
حضرات آیات مکارم شیرازی، نوری همدانی و علوی گرگانی در پاسخهای جداگانه به استفتایی درباره عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی پاسخ دادند.
انگلیسیها از سال ۱۹۱۷ ایران را تحت اشغال خود درآوردند و با توجه به نیاز این قوا به آذوقه، تمام غلات و مایحتاج ایرانیان حتی زیادتر از نیاز عمداً توسط قوای انگلیس جمعآوری میشد.
روز ۲۴ مرداد 1315، علامه میرزا محمدحسین نائینی از رهبران نهضت مشروطه در سن ۷۸ سالگی بدرود حیات گفت. او نماینده افکار علما و مراجع طرفدار مشروطیت است که اندیشههای جناح مشروطهخواه را تئوریزه و مدون میکرد.
باور عمومی آگاهان به تاریخ ایران به درستی آن است که مهمترین نیروی پشتیبان انقلاب مشروطیت، همانا علما بودند. اگر آنان انقلاب را تایید نمیکردند مسلما در نطفه خفه میشد.
از آغاز سده دهم هجری ـ شانزدهم میلادی ـ به تدریج استعمارگرن اروپایی به سرزمینهای اسلامی وارد شدند و به تحکیم مواضع و بسط نفوذ تجاری، سیاسی و نظامی خود پرداختند.
نشست تخصصی جایگاه و عملکرد حوزههای علمیه در تقابل با صهیونیسم برگزار خواهد شد تا ظرفیتهای حوزه در این مسئله شناسایی شود.
من آشیخ غلامرضا زنجانی را زیاد دیده بودم. ، احتمالاً گرفتاری ما در سال ۵۱ به وسیله ایشان بود. ما ملاقاتی با آقای شریعتمداری کردیم راجع به لغو حکم اعدام مجاهدین، با اینکه خیلی هم احتیاط میکردیم که موقعی برویم که او نباشد.
از آنجا که معمولاً در شهرهای بزرگ مجتهدین متعددی وجود داشتند، صدر اعظمها و حتی خود شاه برای تحت سلطه در آوردن آنها، گاه بینشان اختلاف انداخته و جانب یکی را میگرفتند.
همواره در مواقعی که خطر جوامع اسلامی را تهدید میکرده، این عالمان دین بوده و هستند که آن را شناسایی و برطرف میکنند. به هنگام بروز خطر صهیونیسم و اشغال فلسطین نیز این عالمان دین بودند که امّت اسلامی را متوجه خطر کرده و موج بیداری اسلامی را به راه انداختند.
در سفرنامههای دیپلماتها و ناظران خارجی، اغلب به تضاد بین روحانیون و دولتیها اشاره شده است، البته نوعاً به دلیل بی اعتقادی نویسندگان آنها تنها به ظاهر قضیه توجه شده ولی در عین حال در حد معمول نیز گاه اعترافات جالبی دارند.
سیر برخورد علما با حکام را میتوان در نوشتههای تاریخی و فقهی دید. آنچه در این ارتباط اهمیت دارد برخورداری علما از امتیازات معنوی و دینی و برخورداری حکام از امتیازات مادی و اقتصادی است.