-
چهارشنبه, ۲۳ مهر ۱۳۹۹، ۱۰:۲۷ ب.ظ
-
۱۲۰۳

حرکت مختار باعث سرد شدن التهابات ناشی از حادثهی عاشورا شد. این حادثه برای از بین بردن مبنا و اساس کفر و انحراف به وجود آمده بود و این تقابل با از بین رفتن چند شخص فاسق، به نتیجهی خود نمیرسید.
پایگاه اطلاعرسانی استاد مهدی طائب؛ اکنون باید دید وقتی نام اهلبیت(علیهمالسلام) از فهرست حامیان این ترورها و قتلها حذف شود، چه کسانی به عنوان پشتوانه و پشتیبان، از این اقدامات حمایت کردهاند؟ برای رسیدن به پاسخ این سوال، باید دید سود چه کسانی در این نوع فعالیتها بوده است؟
باز در اینجا میتوان دست یهود را دید. حرکت مختار باعث سرد شدن التهابات ناشی از حادثهی عاشورا شد. احساسات مردمی که با شنیدن نحوهی قتل طفل شیرخوار سیدالشهدا(علیهالسلام) آزرده شده بود، با خبر نحوهی کشته شدن حرمله تسکین پیدا کرد؛ در حالی که حادثه عاشورا برای از بین بردن مبنا و اساس کفر و انحراف به وجود آمده بود و این تقابل با از بین رفتن چند شخص فاسق، به نتیجهی خود نمیرسید.
علاوه بر اینکه این ترورها موجب خطر بزرگتری را برای جامعه اسلامی شد و آن هرج و مرج در ارکان حکومت و حاکمیت بود.
از زمان رحلت پیامبر(صلیاللهعلیهوآله) تا زمان بحث ما، همواره سیرهی ائمه(علیهمالسلام) این بوده است که خان سالاری به وجود نیاید. حضرت امیر(علیهالسلام) در جریان جنگهای رده، هیچ دخالتی نکرد؛ جنگهایی که به دلیل امتناع برخی از شهرها از دادن زکات به غاصبان خلافت به وجود آمده بود.
در جریان جنگ با ایران نیز حضرت امیر(علیهالسلام) در مقام مشورت، خلیفهی دوم را از خارج شدن شهر نهی کرد، زیرا باعث تضعیف حکومت مرکزی میشد.(1)
در زمان امام مجتبی(علیهالسلام) نیز حضرت اگر چه با معاویه در جنگ بود، اما هرگز خوارج مخالف با معاویه را تایید و تقویت نکرد. در جریان حرکتها و قیامهای پس از کربلا نیز حضرت سجاد(علیهالسلام) همین موضع گیری را داشت. ایدهی حضرات معصومین(علیهمالسلام) در این درگیریها، دفع افسد به فاسد بود.
آنها با حفظ اتحاد، دو مقصود را پیگیری میکردند:
1 - صیانت از اصل حکومت اسلامی و جلوگیری از تقویت دشمنان اسلام؛
2 - ثانیا، هنگامی که فرصت حکومت برای اهلبیت(علیهمالسلام) پیش بیاید، ایشان با در دست گرفتن زمام حکومت مرکزی، برای ادامهی کار مشکلی نخواهند داشت. اما در صورتی که هرج و مرج در جامعه به وجود بیاید، کار بسیار دشوار خواهد بود.
انتهای پیام/
منبع: تبار انحراف3(حجتالاسلام والمسلمین مهدی طائب)، جریان شناسی انحرافات تاریخی، از پایان حکومت حضرت امیرمؤمنان(ع) تا پایان قیام مختار، صص180-182(ناشر: کتابستان معرفت.)
پی نوشت؛
1 - الاخبار الطوال، ص134_135