عبدالله ابن کواء در جنگ نهروان، شخصیت معنوی و امام جماعت خوارج بوده است. ولی پس از خطبه امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) به ظاهر توبه می‌کند. حضور ابن کواء به عنوان امام جماعت لشگر خوارج نشان می‌دهد معاویه نه تنها فرمانده نفوذی نظامی داشته بلکه مرجع تراشی نیز می‌کرده است.

شبث ابن ربعی به عنوان نفوذی معاویه در حکومت امیرالمؤمنین(علیه‌السلام)، وظیفه ایجاد تفرقه میان امت اسلامی را داشته است. او حکمیت را بر امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) تحمیل می‌کند و فرمانده نظامی سپاه خوارج بوده است.

ابن ابی الحدید معتزلی در شرح نهج‌البلاغه می‌گوید: «کوفه علی ابن ابی‌طالب(علیه‌السلام) اگر به تنهایی مدنظر قرار گیرد فردی که پشت پرده تمام فتنه‌های این شهر بوده، اشعث ابن قیس بوده است.»

ما با این همه امکانات و تجهیزات خودمان را با لشکر امام حسن(علیه‌السلام) مقایسه کنیم؟ این کاملا اشتباه است. فردی که چنین مقایسه‌ای انجام می‌دهد، در حال تحریف تطبیق تاریخ است. متأسفانه فردی که سال‌ها در زمان امام راحل حضور داشته و در اتاق‌های جنگ رفت‌وآمد می‌کرده، امروز این‌گونه در حال تحریف حقایق است.

مغیره ابن شعبه تئوریسین جبهه نفاق بوده است، به همین دلیل هزینه یک فتنه نمی‌شود. او در عصر حکومت امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) در شام حضور نداشته، بلکه در دل حکومت حضرت امیر(علیه‌السلام) و در مکه و طائف سکونت داشته است.

پایگاه اطلاع‌رسانی استاد مهدی طائب؛ حجت‌الاسلام والمسلمین مهدی طائب، استاد درس خارج حوزه علمیه قم در سخنرانی وبیناری روز دوشنبه 6 اردیبهشت ماه سال 1400 به بررسی موضوع تاکتیک‌های عملیات روانی مؤثر در شکل‌گیری صلح امام حسن(علیه‌السلام) و تحلیل مسائل‌روز پرداخت.

مروان ابن حکم به دنبال این بوده که با بالا بردن کشته‌های جنگ جمل، تهمت کشتار را به علی‌بن‌ابی‌طالب(علیه‌السلام) بزنند.