ما در ماجرای کربلا با ۹ گروه از انسان‌ها مواجه می‌شویم که هر کدام از آن‌ها می‌تواند به تنهایی نماد هر یک از ما انسان‌های عصر حاضر باشد.

پایگاه اطلاع‌رسانی استاد مهدی طائب؛ استاد مجتبی رضایی، نویسنده و پژوهشگر در تحلیلی به بررسی گروه‌های نقش آفرین در پدید آمدن واقعه کربلا پرداخت که در ادامه متن آن تقدیم حضورتان می‌گردد؛

ما در ماجرای کربلا با ۹ گروه از انسان‌ها مواجه می‌شویم که هر کدام از آن‌ها می‌تواند به تنهایی نماد هر یک از ما انسان‌های عصر حاضر باشد.

گروه نخست: عبادت‌کنندگان بی‌بصیرت بودند. این افراد امام حسین(علیه‌السلام) را وقتی از مکه به سمت کوفه حرکت کردند، رها کردند تا حج را رها نکنند. این‌ها امام(علیه‌السلام) را به خاطر عمل رها کردند.

گروه دوم: دوستداران امام(علیه‌السلام) و شیفتگان دنیا بودند. این افراد امام(علیه‌السلام) و پول را با یکدیگر می‌خواستند. امام(علیه‌السلام) را دوست داشتند ولی از پول هم بدشان نمی‌آمد.

گروه سوم: زمینه‌سازان بی وفا و نادان بودند. این افراد با نامه‌ها و دعوت‌های خود امام(علیه‌السلام) را به کوفه دعوت کرده و زمینه قیام حضرت(علیه‌السلام) را فراهم کردند، ولی ایشان را رها کردند.

گروه چهارم: بی‌خاصیت‌های پر سروصدا بودند. افرادی همانند سلیمان بن صرد خزاعی در کوفه سر و صدا و ادعا می‌کردند ولی وقتی پای عمل به میان آمد، همه سکوت کرده و امام(علیه‌السلام) را رها کردند.

گروه پنجم: نان به نرخ روز خورها بودند. این‌ها افراد حزب باد بودند. معمولاً سرمایه‌دارها و انسان‌های اقتصاد محور اینگونه هستند. مثلا امروز می‌بیند نان در انقلابی بودن هست انقلابی می‌شود، فردا می‌بیند نان در ضد انقلابی بودن است ضد انقلابی می‌شود. این‌ها بیشتر اشراف بودند.

گروه ششم: صاحبان اهداف شخصی بودند. این افراد در کنار امام(علیه‌السلام) بودند، ولی اهداف شخصی خود را دنبال می‌کردند. در تاریخ داریم افرادی تا عصر عاشورا و زمانی که حضرت(علیه‌السلام) در حال شهادت بودند کنار ایشان بودند ولی باز حضرت(علیه‌السلام) را رها کرده و رفتند.

گروه هفتم: گریه‌کنندگان بی‌تحرک بودند. در تاریخ عاشورا داریم عده‌ای از افراد به ویژه پیرمردان هنگام شهادت امام حسین(علیه‌السلام)، گریه می‌کردند و می‌گفتند خدایا حسینت را یاری کن ولی کاری نمی‌کردند.

گروه هشتم: سینه‌چاک‌های سیاست‌‌های غالب بودند. این‌ها می‌گفتند سیاست‌های غالب مهم هستند نه افرادی که می‌خواهند روی پای خود بایستند. اصولا این‌ها افراد اهل سیاست بودند.

گروه نهم: با بصیرتانِ فدایی و امام محور که همان شهدای کربلا بودند. این گروه انگشت شمار بودند ولی بصیرت داشتند. به تعبیر قرآن کریم «شِرْذِمَةٌ قَلِیلُونَ‌» بودند.

انتهای پیام/