پایگاه اطلاع‌رسانی استاد مهدی طائب؛ پرسش شما: اگر مردم کوفه نمی‌دانستند در کربلا با امام حسین(ع) در جنگ هستند، چرا مورد ملامت قرار گرفته‌اند؟

پاسخ استاد: چون قاتلین، در کوفه و اهل کوفه‌اند. علاوه بر این‌که، حاکمیتی که در رأس است، برای همین مردم است و این مردم مورد ملامت‌اند که چرا عبیدالله را بر سر کار آوردند.

مردم کوفه شیعه نیستند؛ بلکه اهل سنت‌اند. قرآن می‌فرماید «قل لا أسئلکم علیه أجرا إلا المودة فی القُربی؛ بگو: من از شما اجر رسالت جز این نخواهم که مودّت و محبّت مرا در حقّ خویشاوندان منظور دارید(و دوستدار آل محمّد باشید، که این اجر هم به نفع امت و برای هدایت یافتن آن‌هاست)»(شوری/23). از آن‌ها سؤال می‌شود که با ذی‌القربی چه کردید؟

مگر افرادی از کوفه نیامدند تا با سلیمان‌بن‌صُرَد خُزاعی همکاری کنند که زیاد هم کشته دادند؟ چون فهمیده بودند و می‌خواستند آن عار را از خودشان برطرف کنند که البته دچار یک اشتباه دیگری شدند.

کاروان اسرا افشاگر بود و خیلی عالی عمل کرد. مگر زیدبن‌اَرقَم به عبیدالله اعتراض نکرد و نگفت که این چوب را از لب و دندان امام حسین(علیه‌السلام) بردار؛ من خودم دیدم که رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) بر این لب و دندان بوسه می‌زد؟ حال سؤال این است که اگر زیدبن‌ارقم می‌دانست امام حسین(علیه‌السلام) شهید شده، در مجلس عبیدالله می‌آمد؟ وقتی زید دید این سری که در مجلس گذاشته‌اند، برای حسین‌بن‌علی(علیه‌السلام) است، یک‌مرتبه شروع کرد به داد زدن.

این قضیه نشان می‌دهد زیدبن‌ارقم نمی‌دانست؛ چون پیرمرد بود و در کوچه و بازار حضور نداشت تا خطبه زینب(سلام‌الله‌علیها) را بشنود و دلیل آمدنش به مجلس عبیدالله هم این بود که بیاید به او تهنیت بگوید که موفق شده است خوارج را سرکوب کند! حالا که می‌‌آید، می‌بیند خوارجی در کار نیست؛ سر حسین‌بن‌علی(علیه‌السلام) است.

این کاروان در کوفه خیلی موجب بیداری شدند؛ لذا عبیدالله از شورش مردم ترسیده و می‌گوید کاروان را سریع از این‌جا ببرید. کاروان در مسیر هم بیدارگری کرد و به همین دلیل در بعضی از شهرها چون خیال می‌کردند خوارج‌اند، راه می‌دادند، اما بعدا که متوجه می‌شدند، به شهر بعدی خبر می‌دادند که این‌ها اهل‌بیت پیامبرند؛ لذا آن‌ها هم برای جلوگیری از افشاگری، دروازه را باز نمی‌کردند. ازاین‌رو، کاروان مجبور می‌شد دو منزل را در یک منزل طی کند و به همین جهت بود که زودتر از زمان متعارف به شام رسیدند.

منبع: جلسه پنجاه و چهارم تاریخ تطبیقی استاد طائب(1395/10/01)