یکی از مهم‌ترین و حتی اصلی‌ترین تحریف گری یهود در مسیحیت در بشارت دادن عیسی(علیه‌السلام) به پیامبر اسلام(صلی‌الله‌علیه‌وآله) بود. این بشارت با توهم حکومت جهانی یهود منافات داشت.

پایگاه اطلاع‌رسانی استاد مهدی طائب؛ یهود با نفوذ دادن پولس در جهان مسیحیت آن را با کمال زیرکی در اختیار خود گرفت. پولس با ظرافت تمام محتوای انجیل را تغییر داد تا جایی که حتی نام قدس در منابع مسیحی(عهد جدید) گاه یهودیه ذکر شده است.(1)

در قرن شانزدهم میلادی مارتین لوتر کار پولس را تکمیل کرد و مسیحیت کاملاً در اختیار یهود قرار گرفت. یهودیان چنان با ظرافت افکار و عقاید مسیحیان را تغییر دادند که امروزه بر اثر ترویج آن‌ها گروهی از مسیحیان معتقدند برای ظهور عیسی(علیه‌السلام) باید قدس تحت حاکمیت یهود قرار گیرد.(2)

این یک تناقض آشکار است که قدس باید در اختیار دشمنان عیسی(علیه‌السلام) بیفتد تا عیسی(علیه‌السلام) در آنجا ظهور کند. متاسفانه امروزه در همه جا حاکمیت به ظاهر در اختیار مسیحیان ولی در باطن در دست یهودیان است.

کاندیدهای ریاست جمهوری در بسیاری از کشورهای غربی باید در حمایت از یهودیان سخن بگویند تا رای بیاورند. تفکر یهودی چنان بر افکار جهان مسیحیت حاکم است که اگر کاندیدایی آنان از یهودیان تعریف و تمجید کند، مسیحیان به او رأی می‌دهند. در زمان روم باستان نیز وضعیت این چنین بود ولی در آن زمان تدبیر یهودیان بر حرکت مخفیانه بود.

بشارت پیامبر موعود

انجیل در زبان یونانی به معنای بشارت است.(3) رسالت عیسی(علیه‌السلام) را می‌توان در بشارت دادن پیامبر موعود خلاصه کرد. او رسالت خویش را با این جمله آغاز می‌کند «توبه کنید زیرا ملکوت آسمان نزدیک است.»(4)

بنی اسرائیل که بنا به پیشگویی‌های پیامبران پیشین در انتظار پیامبر موعود بودند با دیدن معجزات عیسی(علیه‌السلام) گمان کردند که او همان پیامبر موعود است، اما آن حضرت با گفتار و کردار انکارشان می‌کرد.

با نگاهی به متن عهد جدید به ویژه انجیل یوحنا نکاتی از این دست را درخواهیم یافت. بنی‌اسرائیل پیش از عیسی(علیه‌السلام) در انتظار دو موعود بودند؛ مسیح و پیامبر موعود. بنابراین با ظهور عیسی(علیه‌السلام) موعود نخستین تحقق یافت و برای آنان بشارت ظهور واپسین پیامبر الهی را آورد.

انتظار، جوهره و مایه تمامی ادیان آسمانی است و رسولان پیشین نیز همین جوهره را به پیروان خویش عطا کرده‌اند. پیش از قیام عیسی(علیه‌السلام) جهان در انتظار ظهورش بود و عطر ظهور همه جا را فرا گرفته بود.

یحیی(علیه‌السلام) که در همان اصل می‌زیست در پاسخ مردمی که از او می‌پرسیدند آیا تو همان مسیح هستی؟ می‌فرمود «کسی که در میان شما ایستاده که شما او را نمی‌شناسید ولی من حتی شایسته آن نیستم که بند کفش‌هایش را باز کنم.»(5)

عیسی(علیه‌السلام) که رسالت بزرگش بشارت دادن خاتم پیامبران بود، همواره اطرافیان خویش را به ظهور او نوید می‌داد. به روایت یوحنا واپسین سخنان مسیح در عشای ربانی تاکید چندباره بر نزدیکی ظهور و عظمت پیامبر موعود بود.

یکی از مهم‌ترین و حتی اصلی‌ترین تحریف گری یهود در مسیحیت در بشارت دادن عیسی(علیه‌السلام) به پیامبر اسلام(صلی‌الله‌علیه‌وآله) بود. این بشارت با توهم حکومت جهانی یهود منافات داشت؛ این‌رو بشارت به پیامبر آخرالزمان(صلی‌الله‌علیه‌وآله) در انجیل به ظهور مجدد عیسی(علیه‌السلام) تبدیل شد.

اساساً بزرگترین مانع در مقابل ادعاهای بنی‌اسرائیل انبیای الهی بودند، زیرا آن‌ها با افرادی که می‌خواستند به نام دین به حاکمیت نامشروع برسند، مخالفت و مقابله می‌کردند. عیسی(علیه‌السلام) آخرین پیامبر بنی‌اسرائیل بود که با بشارت پیامبر آخرالزمان برنامه‌های جاه‌طلبانه یهود را به خطر انداخت. بنابراین آن‌ها ابتدا برنامه قتل عیسی(علیه‌السلام) را ترسیم کردند و سپس تحریف دین و کتاب مقدس‌اش را.(6)

منبع: کتاب دشمن شدید، دفتر اول(جریان شناسی انحراف در تاریخ با محوریت یهود) حجت‌الاسلام والمسلمین مهدی طائب، چاپ دوم، زمستان95، انتشارات شهید کاظمی، صص203-206

پی نوشت؛

1 – ر.ک: عهد جدید، انجیل متی، باب2، شماره22

2 – در این زمینه. ر.ک: پروتستانتیزم، پیوریستانیسم و مسیحیت صهیونستی، ص39-74

3 – قاموس کتاب مقدس، ص111

4 – عهد جدید، انجیل متی، باب4، شماره 17

5 – عهد جدید، انجیل یوحنا، باب1، شماره‌های 24-27

6 – در این باره ر.ک: محضر الشهود فی رد الیهود، حاج بابا قزوینی یزدی