امروزه در همه‌جا حاکمیّت، به‌ظاهر در اختیار مسیحیان، ولی در باطن در دست یهودیان است. کاندیداهای ریاست جمهوری در بسیاری از کشورهای غربی باید در حمایت از یهودیان سخن گویند تا رأی بیاورند. در زمان روم باستان نیز وضعیّت چنین بود؛ ولی در آن‌ زمان، تدبیر یهودیان، بر حرکت مخفیانه بود.

پایگاه اطلاع‌رسانی استاد مهدی طائب؛ اصطلاح نفوذ هرچند که در دوران اخیر کاربرد بیشتری پیدا کرده است، ولی این‌گونه اقدام از دیرباز خصوصا در میان مخالفان و دشمنان ادیان ابراهیمی رایج بوده است که از آن‌جمله می‌توان به نفوذ پولَس یهودی در آیین مسیحیت با هدف تخریب این دین آسمانی اشاره کرد. بخشی از کتاب «دشمن شدید» که برگرفته از دروس تاریخ تطبیقی استاد مهدی طائب است، به این امر پرداخته است:

پس از عیسی(ع) سازمان یهود نفس راحتی کشید، اما مبارزه با دین مسیح همچنان ادامه یافت. به گفته اناجیل، حضرت عیسی(ع) پترس لنگر[1] را به جانشینی خود برگزیده و امتش را به پیروی از او فراخوانده بود.لنگر[2] از عبارات انجیل چنین بر‌‌می‌آید که مأموریت پترس، عام بوده و شامل غیریهودیان نیز می‌شده است.لنگر[3] پترس پس از صعود عیسی(ع) به آسمان، در میان پیروان او نقش محوری داشت. این امر به خوبی از عبارت باب اول کتاب «اعمال رسولان» بر‌‌می‌آید. پترس در مواردی حتی به سراغ غیریهودیان نیز رفته و بین آنها فعالیت کرده است.لنگر[4]

تا حدود سال 40 میلادی، یعنی حدود ده سال پس از حیات زمینی عیسی(ع)، اوضاع به همین منوال بود. در این زمان، شخصی به نام شائول، به مسیحیت گروید و به پولس تغییر نام داد. لنگر[5] پولس، از فریسیان و علمای بزرگ یهود و دشمن سرسخت مسیح بود. او به شدت دستگیری و قتل عیسی(ع) را دنبال می‌کرد و بر مسیحیان سخت می‌گرفت و آنان را شکنجه و آزار می‌داد.لنگر[6] وی برای دستگیری نوایمانان مسیحی که گریخته بودند، از رئیس کاهنان نامه گرفته بود و به‌سوی دمشق می‌رفت که در نزدیکی دمشق، نوری در اطرافش درخشید و صدایی شنید که به او گفت: شائول، شائول، چرا بر من جفا می‌کنی؟ او پرسید: تو کیستی؟ و پاسخ شنید: من آن عیسی هستم که تو بر او جفا می‌کنی. سپس حضرت به وی دستور داد به شهر برود تا دستور بعدی به او برسد.

هنگامی که پولس وارد دمشق شد، مؤمنان مسیحی به وحشت افتادند و معابد مسیحی هشدار دادند که شائولِ یهودی آمده و آتشی به راه خواهد انداخت. وی وارد معبدی شد و گفت: نترسید، من با شما هم‌فکر هستم؛ تاکنون خطا می‌کردم و اکنون دریافته‌ام که حق با شماست و عیسی(ع) مرا به پیروی از مسیر حق فراخوانده است.لنگر[7]

این ماجرا را لوقا، که بعداً توسط پولس (یا سولس) ایمان آورده و شاگرد خصوصی او بود، در کتاب «اعمال رسولان» نقل کرده است. هشت باب نخستین این کتاب، درباره پترس (جانشین راستین عیسی(ع)) و تلاش‌های اوست، اما از باب نهم به بعد، بیشتر به مسافرت‌های تبلیغی پولس بین مردم می‌پردازد که باعث شد عده‌ فراوانی در شهرهای مختلف به مسیحیت بگروند. حتی برنابا که از حواریون خوب عیسی(ع) بود، نخست جذب عقاید دروغین پولس شد؛ چراکه پولس تمام تفسیر تورات را می‌دانست و آن را حفظ بود. به تدریج برنابا دریافت که آموزه‌‌های پولس دارای انحرافاتی است. پس به او اعتراض کرد، اما پولس پاسخ داد: «تفسیر من و تو از انجیل متفاوت است.»لنگر[8]

به تدریج بین پولس و دیگر حواریون، از جمله پترس، اختلافاتی در زمینه‌های عقیدتی، عملی و رهبری جامعه مسیحیت روی داد. پولس برگزیدگی پترس از سوی عیسی(ع) را پذیرفته بود، اما مدعی بود مأموریت پترس تنها در میان یهودیان بوده و بعداً حضرت عیسی(ع)، همان مأموریت را در امت‌ها به او سپرده است.لنگر[9]

مسئله به اینجا ختم نشد؛ بلکه پولس رو در روی پترس ایستاد و با او مخالفت کرد، حتی او را به نفاق متهم ساخت: «و سایر یهودیان هم با وی نفاق کردند، به حدی که برنابا نیز در نفاق ایشان گرفتار شد.»لنگر[10] از آن پس، دو پرچم در جامعه مسیحی آن زمان برافراشته شد و مردم نیز به دو گروه تقسیم شدند: دسته‌ای بنا به سفارش مسیح(ع) از پترس و حواریون پیروی کردند و دسته دیگر، که بیشتر غیریهودیان بودند، پولس را به رهبری برگزیدند.

پولس، الهیاتی جدید پدید آورد که هرگز با سخنان عیسی(ع) انطباق نداشت.لنگر[11] به اعتقاد او، عیسی(ع) مقام الوهی و فوق بشری داشت. او خدا بود که جسم گرفتلنگر[12] تا به صلیب رود و قربانی گناه انسان شود.لنگر[13] به تدریج علمای بزرگ آن زمان که به مسیح اعتقاد داشتند، حقیقت را دریافتند، ولی دیگر دیر شده بود. پولس تمام انجیل‌ها را باطل اعلام کرد و تنها سخن خویش را حجت دانست.لنگر[14]

شاکله دین عیسی(ع)، فریسی‌ستیزی بود و آشکارا به آن حمله کرده بود،لنگر[15] اما پولس با نامه‌ها و کتاب‌های خویش، لبه تیز فریسی‌ستیزی عیسی(ع) را کند کرد و مسیحیت را دین آشتی با یهود ساخت. این مطلب را می‌توان از مجموع نامه‌های پولس دریافت.لنگر[16] بدین ترتیب، یهود با نفوذ دادن پولس در مسیحیت، آن را از درون تهی ساخت؛ به‌گونه‌ای‌که تاکنون تمام جهان مسیحیت در خدمت یهود به کار گرفته شده است. یهود با نفوذ دادن پولس در جهان مسیحیت،‌ آن را با کمال زیرکی در اختیار خود گرفت. پولس با ظرافت تمام، محتوای انجیل را تغییر داد؛ تا جایی که حتی نام قدس در منابع مسیحی(عهد جدید)، گاه یهودیه ذکر شده است! لنگر[17]

البته حواریونی مانند برنابا و پترس به همراه برخی علما و بزرگان مسیحیت، در مقابل تحریف‌گری‌های پولس ایستادند، ولی از طرفی پولس از عالمان بزرگ یهود بود که تسلط زیادی بر مباحث کتاب مقدس داشت و از طرف دیگر حکومت روملنگر[18] نیز طرف‌دار یهود بود.

در روایات اسلامی چندین بار نام پولس آمده و او عامل کلیدی انحراف و گمراهی در میان مسیحیان معرفی شده است. امام موسی‌بن‌جعفر(ع) در روایتی طولانی، سرزمینی را در جهنم معرفی می‌کند که ویژه بدعت‌گذاران و گمراهان بزرگ است. در این سرزمین، پنج تن از امت‌های پیشین، از جمله پولس قرار دارند.لنگر[19]

همچنین در حدیثی دیگر فرموده‌اند «رسولان خداوند در عصر خویش و پس از خود، به شیطان‌هایی مبتلا بودند که آنان را می‌آزردند و مردم را پس از آنان گمراه می‌کردند.لنگر[20] پولس و نسطور در امت عیسی(ع) این چنین هستند.»لنگر[21] بعدها مرسیون، اندیشه‌های پولس را ادامه داد.لنگر[22] یهود با نفوذ دادن پولس در جهان مسیحیت، آن را با کمال زیرکی در اختیار خود گرفت. پولس با ظرافت تمام، محتوای انجیل را تغییر داد؛ تا جایی که حتی نام قدس در منابع مسیحی (عهد جدید)، گاه یهودیّه ذکر شده است.

در قرن شانزده میلادی، مارتین لوتر، کار پولس را تکمیل کرد و مسیحیّت کاملاً در اختیار یهود قرار گرفت. یهودیان چنان با ظرافت، افکار و عقاید مسیحیان را تغییر دادند که امروزه براثر ترویج آنها، گروهی از مسیحیان معتقدند برای ظهور عیسی(ع) باید قدس تحت حاکمیّت یهود قرار گیرد. این یک تناقض آشکار است که قدس باید در اختیار دشمنان عیسی(ع) بیفتد تا آن حضرت در آن‌جا ظهور کند.

متأسّفانه امروزه در همه‌جا حاکمیّت، به‌ظاهر در اختیار مسیحیان، ولی در باطن در دست یهودیان است. کاندیداهای ریاست جمهوری در بسیاری از کشورهای غربی باید در حمایت از یهودیان سخن گویند تا رأی بیاورند. تفکّر یهودی چنان بر افکار جهان مسیحیّت حاکم است که اگر کاندیدای آنان از یهودیان تعریف و تمجید کند، مسیحیان به او رأی می‌دهند. در زمان روم باستان نیز وضعیّت چنین بود؛ ولی در آن‌ زمان، تدبیر یهودیان، بر حرکت مخفیانه بود.

منبع:

دشمن شدید(حجت‌الاسلام والمسلمین مهدی طائب)، دفتر اول، چاپ دوم، زمستان95، ص200 الی 204

پی نوشت؛

لنگر[1]. نام اصلی پترس، شمعون است. او این لقب را از مسیح(ع) هدیه گرفت. در منابع اسلامی نیز نام وصی عیسی(ع)، شمعون آمده است. (ر.ک: من لایحضره الفقیه، ج4، ص176؛ الاحتجاج، ج1، ص391؛ تفسیر القمی، ج1، ص103)

لنگر[2]. ر.ک: عهد جدید، انجیل یوحنا، باب 21، شماره‌های 15-18.

لنگر[3]. عهد جدید، انجیل متی، باب28، شماره‌های 19 و 20.

لنگر[4]. عهد جدید، اعمال رسولان، باب10.

لنگر[5]. ر.ک: همان، باب9، شماره 1ـ31.

لنگر[6]. همان، باب‌های 6-8. شکنجه و شهادت استیفان، نخست شهید مسیحیت نیز از جنایات پولس است.

لنگر[7]. عهد جدید، اعمال رسولان، باب9.

لنگر[8]. همان، باب15، شماره‌های 36ـ40؛ رساله پولس به غلاطیان، باب2، شماره13.

لنگر[9]. عهد جدید، رساله پولس به غلاطیان، باب2، شماره‌های 7ـ13.

لنگر[10]. همان، شماره‌های 11ـ13.

لنگر[11]. المیزان، ج3، ص312.

لنگر[12]. خداوند در قرآن این انحرافات غلوگرایانه و شرک‌آلود در مسیحیت را بیان کرده است. (نساء، آیه 171-172؛ مائده، آیه 116-118)

لنگر[13]. رساله پولس به غلاطیان، باب3، آیه 13. (ر.ک: مسحیت و بدعت‌ها، اُ. گردی جُوآن، ترجمه عبدالرحیم سلیمانی اردستانی)

لنگر[14]. قرآن به تعابیر مختلف تحریف در انجیل را بیان کرده است. (حدید، آیه 27؛ مائده، آیه 47 و 14) البته با وجود تحریف در مسیحیت، خداوند در قرآن یهود را دشمن‌ترین افراد نسبت به اسلام می‌داند و در مقابل مسیحیت را نزدیک‌تر به مسیر هدایت معرفی می‌کند. (مائده، آیه 82-85)

لنگر[15]. برای نمونه، ر.ک: عهد جدید، انجیل متی، باب23؛ انجیل لوقا، باب11.

لنگر[16]. برای نمونه، ر.ک: عهد جدید، رساله پولس به رومیان. با نگاهی به این رساله، به آسانی می‌توان دریافت که ادبیات عیسی† در گفت‌وگو با یهودیان و فریسیان، با ادبیات پولس بسیار متفاوت است.

لنگر[17]. برای نمونه، ر.ک: عهد جدید، انجیل متی، باب2، شماره22؛ همان، امجیل لوقا، باب23، شماره5؛ اعمال رسولان، باب15، شماره1 و باب21، شماره 10؛ رساله پولس به رومیان، باب 15، شماره 31؛ رساله دوم پولس به قرنتیان، باب 1، شماره 16؛ رساله پولس به غلاطیان، باب1، شماره22؛ رساله اول پولس به تسالونیکیان، باب2، شماره14.

لنگر[18]. حکومت روم پس از اینکه شائول به مسیحیت گرایید و به پولس تغییر نام داد، مسیحیت را پذیرفت.

لنگر[19]. ر.ک: ثواب الأعمال، ص216؛ جامع‌الأخبار، ص144؛ بحارالانوار، ج8، ص311؛ ج12، ص37ـ38.

لنگر[20]. ر.ک: الخصال، ص399؛ تأویل الآیات، ص841؛ بحارالانوار، ج30، ص409.

لنگر[21]. ر.ک: بحارالانوار، ج25، ص373؛ ج31، ص629.

لنگر[22]. مرسیون یا همان مارسیون (160م) کسی است که مسیحیان، او را نخستین بدعت‌گذار مسیحی می‌دانند. می‌توان او را احیاگر اندیشه‌های پولس در قرن دوم و عامل اصلی شکل‌گیری مسیحیت فعلی دانست. (ر.ک: تحقیقی در دین مسیح، جلال‌الدین آشتیانی، ص455)